We stonden buiten het auditorium te wachten tot de heren professoren
besloten ons binnen te laten. De ganse 1e kandidatuur Economie stond
zenuwachtig over en weer te lopen, en de spanning was dan ook te snijden.
Zelf stond ik er als bisser vrij rustig bij ; ik had al ervaring met de
examens van onze Prof, en wist dus min of meer wat te verwachten. Ik
stond dus zachtjes te praten met enkele vrienden, toen iemand uit ons
groepje plots naar de andere kant van de gang wees: ‘Kijk … Ruzie is
het Miss-huishouden …’
Dat laatste sloeg op Kathleen Renders (Kathy voor de vrienden). Zij had
bij de start van het Academiejaar meegedaan aan de Miss Economie
verkiezing van het praesidium, en had die verkiezing nog gewonnen ook.
Niet echt verbazingwekkend, want Kathleen was zonder al te veel discussie
1 van de knapste meisjes van de faculteit. Ze had lange donkerbruine
haren, die net tot aan haar werkelijk grandioze boezem reikten. Als ze –
zoals vandaag – een spannend truitje droeg (en dat deed ze quasi elke
dag), dan puilden haar borsten werkelijk uit. Een wonderbra had ze niet
nodig, zoveel was duidelijk.
Naast haar stond de vice-praeses van het praesidium van dit jaar, John
Farna, een eveneens donker type, en een fantastisch basketspeler met zijn
2 meter lengte. Naast hem leek Kathleen – met haar 1m78 toch ook niet echt klein te noemen – een tenger en niet al te groot wezentje. Maar al te vaak deden er voorspellingen de ronde hoe het bij die 2 in bed moest zijn, maar dat was uiteraard meer jaloezie dan wat anders.
En nu hadden ze dus blijkbaar ruzie, zo vlak voor het examen.
Verbazingwekkend, want het tweetal was al ruim een half jaar samen, en
werd altijd als onverbrekelijk beschouwd. Telkens weer was Kathleen waar
John was, en omgekeerd.
Bij de examens zaten ze steeds naast elkaar, en de scherpe ogen van vele
studenten hadden meermaals opgemerkt dat er regelmatig met papieren werd
geschoven tussen hen beide, telkens als de docenten/assistenten even de
andere kant opkeken. Op zich niet zo verwonderlijk, want het gebeurde
veel tussen koppels allerhande op de examens, maar bij Kathleen en John
was het echt *elk* examen prijs.
Dit keer ging dat echter duidelijk niet het geval zijn, want toen we
eindelijk binnen mochten, zag ik hoe John demonstratief op de eerste rij
plaatsnam, en Kathleen verward toekeek. Nu was spieken altijd al een
riskante zaak, maar op de voorste rij was het totaal onmogelijk, en woest
stampte Kathleen dan ook de trappen op, naar een plaatsje ergens bovenaan.
Ik glimlachte liefjes naar haar toen ze de stoel naast mij (enfin,
er moest telkens 1 lege stoel tussen zijn, dus eigenlijk 2 stoelen naast
mij) bezette, doch kreeg enkel een boze blik terug voor m’n moeite. Dit
was dan weer niet zo verbazingwekkend, want Kathleen gedroeg zich altijd
nogal hautain tegenover het ‘plebs’ (iedereen die niet in het praesidium
zat was plebs voor haar), dus echt geraakt voelde ik me niet, integendeel.
En dan begon het examen …
Zoals steeds was het niet van de poes, en al gauw was ik druk bezig de
aartsmoeilijke oefeningen uit te schrijven. Echt veel problemen had ik er
niet mee, want ik had het examen goed voorbereid, en algauw waren m’n
bladen keurig gevuld. Ik stond dan ook op het punt de antwoordbladen af
te geven na een laatste revisie, toen er plots een kladblad vanuit de
rechtse richting tussen m’n stapel geschoven werd.
Kathleen Renders … Hmmm … Even kijken …
“Zou je zo lief willen zijn je antwoordblad voor oefeningen 3 en 4 even
door te schuiven ? – Kathy.”
Verbaasd keek ik naar rechts, recht in haar helderblauwe kijkers. Ze trok
na een snelle blik op de assistent (die elders aan het patrouilleren was)
een smekend gezicht, en haar lippen vormden het woord ‘please’.
En het was op dat moment dat de slechte kant van m’n karakter de overhand
kreeg. Ik boog me snel over m’n blad, pende enkele woorden neer, en
schoof dan het kladblad terug richting Kathleen …
“Zomaar ? Wat is het je waard, schoonheid ?”
Er kwam een of ander ondefinieerbaar geluid uit haar mooie keelholte,
gevolgd door een wanhopige zucht. Ik wist echter dat ik haar enige kans
was … Want aan haar rechterkant was de trap, en dus was ik de enige die
haar oefeningen 3 en 4 kon bezorgen. Het verbaasde me dan ook niet echt
toen het blad terugvloog met volgende woorden :
“Alles, verdorie … Ik moet die antwoorden hebben, anders ben ik gebuisd
… PLEASE ???”
Ik schreef bijna ‘Een dikke tongzoen’, toen het me plots daagde dat ik
evengoed heel wat meer kon eisen … Juffrouwtje Renders was duidelijk
wanhopig, en dus … Mjaaa … Waarom ook niet ?
“Spiektarieven:
* Oefening 3: Samen naar de afscheidsTD maandag a.s. – als een koppel.
* Oefening 4: Na de TD ga je mee naar m’n kot – voor de nacht”
Ik aarzelde nog even, en schreef er dan nog bij: ‘en een lekkere beurt’.
Grinnnikend schoof ik het blad ongezien terug, uitermate benieuwd naar
Kathleen’s reactie. Die volgde al heel snel:
“NO WAY !!!”
Ik grinnikte opnieuw – tot verbazing van de assistent, die even raar mijn
richting uitkeek – en schreef dan rustig:
“Ook goed … Dan geef ik ze seffens af … Your loss …”
En daarmee hield het kladblad-schuiven op. Ik wijdde mijn aandacht terug
aan het examen, en overliep rustig m’n oefeningen, om er zeker van te
zijn dat ik nergens iets vergeten was. Ik stond op het punt recht te
staan en af te geven, toen het kladblad plots opnieuw landde.
“Je bent een smeerlap !”
en eventjes daaronder:
“Ik kom NA de TD naar je kot, en zal met je slapen, maar dan wel voor
oefeningen 3 EN 4. Met jou naar de TD kan echt niet. Deal ?”
Ik hoefde maar eventjes na te denken, en dan schreef ik terug:
“Deal. Ik ga van de TD weg rond 3u. Zorg dat je rond 3u30 op m’n kot
bent. OK ?”
En snel krabbelde ik er m’n kotadres onder, waarna ik het blad weer
terugschoof. Het antwoord was er binnen de minuut:
“OK. Maandag 3u30. En geef nu die oefeningen !!!”
Langzaam schoof ik het kladblad tussen mijn eigen kladbladen, en na een
korte blik op zowel de assistent als de docent, duwde ik zachtjes m’n 2e
antwoordblad (met oefeningen 3 en 4) naar rechts toe.
De komende 10 minuten hield ik me onledig met kleine stomme
karikatuurtjes op de kladbladen te tekenen, en schrok dan ook behoorlijk
op toen Kathleen plots met veel lawaai rechtstond, en met boze stappen de
trap afdenderde naar de uitgang toe. Eventjes vreesde ik dat ze mijn blad
had meegenomen uit wraak, maar toen zag ik dat ze het keurig naar het
midden had geschoven in haar vetreklawaai.
5 minuten later verliet ik het auditorium ook, en liep al fluitend naar
m’n kot … Nieuwsgierig wat de maandag me zou brengen …
* * * * * * * *
En zo werd het langzaam maandag. De dag dat de uitslagen van de examens
zouden uithangen, en de avond en de nacht van de AfscheidsTD
georganiseerd door onze studentenvereniging.
Het was rond 10u dat de examenresultaten zouden geafficheerd worden, en
dus snelde ik rond 10u10 naar gebouw G, alwaar ze inderdaad uithingen, en op flinke belangstelling konden rekenen. Snel zocht ik naar de R …
Roels, Bart …………………………. 17/20
Hmmm … Stukken beter dan de 5/20 van vorig academiejaar … Doch ik was
in nog meer uitslagen geinteresseerd ; 2 rijen hoger :
Renders, Kathleen ……………………. 16/20
Nou, dat zag er ook best aardig uit. Payback-time, Kathy …
En het toeval wilde dat ze er net aan kwam toen ik het gebouw buitenliep.
Ik glimlachte haar breed toe, en zei:
“Tot vannacht, Kathleen !”
Ze staarde me hard aan, en zei dan ijzingwekkend koel:
“Dat geloof je toch zelf niet ? Puh …”
Even was ik aangeslagen, doch dan nam opnieuw die slechte kant van m’n
karakter de leiding, en al even koel antwoordde ik:
“Echt ? Dan gaat Professor De Ridder morgen een kladblad op zijn bureau
vinden … Eentje waar jouw naam opstaat – in jouw geschrift – en met
een nogal interessante inhoud …”
Ze verstarde opnieuw … Het kladblad ! Datzelfde blad waar Kathleen haar
smeekbede had opgeschreven ! Snel gooide ik nog wat extra gewicht in de
schaal:
“… om nog maar te zwijgen over de fotokopie die er op de redactie van de
studentenkrant de ronde gaat doen, morgen …”
Kathleen slaakte een diepe zucht … Ik had haar gevangen … En het was
haar eigen fout …
“OK dan … Wat was je kotadres ook alweer ?”
Rustig herhaalde ik m’n adres, en voegde er aan toe:
“En geen grapjes vannacht … je komt alleen … en je komt je belofte na
… zo’n grote prijs is het nu ook weer niet, voor een 16 op 20 !”
Ze staarde me verbaasd aan:
“Heb ik 16 ???”
“Ja hoor …”
“Waw … Jij bent blijkbaar nog beter in wiskunde dan die klootzak van
een John !”
“Als je me de kans zou geven, ontdek je misschien nog wel meer goede
kanten aan mij, Kathy !”
Dat laatste kwam er op een vrij sarcastische toon uit, en het verbaasde
me dan ook behoorlijk toen ze knikte, en zei:
“… misschien wel, ja … Tot straks !”
Huh ?
* * * * * *
De TD was een redelijk succes te noemen. Er was flink wat ambiance, en
heel wat van m’n vrienden waren aanwezig, dus amuseerde ik me vrij goed.
Ook Kathleen was er, maar zij liet zich omringen door een groepje
vriendinnen en praesidiumleden, zodat ik haar moeilijk kon aanspreken.
Wel opvallend was dat ze met iedereen van het praesidium praatte en
danste, behalve met John ; de ruzie van wiskunde had blijkbaar tot een
definitieve scheiding geleid.
Om 3u verliet ik de zaal, en fietste rustig terug naar m’n kot. Mede
dankzij haar houding van daarstraks was ik er helemaal niet meer zo zeker
van dat Kathleen ging opdagen, doch ik wilde haar op z’n minst het
voordeel van de twijfel gunnen (het dreigement van het kladblad zou ik
toch nooit volbrengen, maar goed).
Ik was nog even naar de radio aan het luisteren en m’n bureau aan het
opruimen, toen er op de deur geklopt werd. En ja hoor … het was
Kathleen Renders ! Ze had een klein rugzakje in de hand (nacht- en
toiletspullen ?), en droeg voor de rest dezelfde kleding als ze daarnet
op de TD had gedragen: een kort zwart rokje, en een spannende groenblauwe
blouse er op ; ze was – als altijd – om te stelen !
Toen ze binnenwas, liet ik haar plaatsnemen op het bed, terwijl ik zelf
op m’n bureaustoel ging zitten. De daaropvolgende minuten zaten we wat
naar elkaar te staren, en bleef de stilte loodzwaar hangen, tot ik
uiteindelijk dan maar voorstelde om te gaan slapen. Ze knikte zacht. Ik
stelde voor dat ik even naar de badkamer zou verdwijnen om me om te
kleden, zodat zij zich met de lavabo in de kamer kon behelpen en aldus
nog een beetje privacy had.
Ik gaf haar een kleine 10 minuten, en keerde dan terug uit de badkamer.
M’n kot was donker, en ik zag dat ze alvast in het bed onder de lakens
was gekropen ; het was duidelijk dat ook Kathleen het een beetje moeilijk
had met de situatie. Voorzichtig kroop ik mee in het helaas niet zo brede
bed, en voelde al snel haar warme lichaam naast me.
Ik stak het nachtlampje aan, en stelde voor dat we eerst eens wat nader
kennis maakten. Daar stemde ze volmondig mee in, en ze begon zelf te
vertellen. Al gaande kwam ze meer en meer op haar gemak, en algauw leerde ik de echte Kathleen kennen. Een interessant meisje, zo bleek. En wat
meer was, we hadden een aantal gemeenschappelijke interesses ! Aldus viel
ook ik in met stukken van mijn levensverhaal, en zo werd het algauw 5u.
Toen stokte het gesprek eventjes, en Kathleen – sorry, ik mocht al Kathy
zeggen nu – zei plots dat het nu dan wel tijd werd om een laatste stukje
van mij beter te leren kennen.
Haar hand vond m’n kruis, en zachtjes speelde ze even met m’n pik, tot
die na eventjes keihard stond. Ze keek me eventjes aan, en gleed dan
zachtjes onder de lakens. Ik wist instinctief wat er ging gebeuren, en
algauw voelde ik hoe haar warme mond zich rond m’n staalharde worst
sloot.
Het was lang niet de eerste keer dat een meisje me pijpte, maar ik moest
al snel toegeven dat Kathy bijzonder bedreven was ; ze wist haar tong
voortreffelijk te gebruiken, en bracht me al gauw tot op heerlijke
hoogtes. Maar dat was niet alles … want in tegenstelling tot wat ik een
beetje gevreesd had, liet ze me niet direct klaarkomen … het was haar
bedoeling overduidelijk om me genot maximaal te rekken !
Voor de 8e keer ongeveer bracht ze me op het randje van een orgasme, en
voor de 8e keer liet ze ook nu weer niet toe dat ik kwam. Integendeel: ze
liet m’n pik volledig uit haar mond glijden, en kwam langzaam terug naar
boven toe. Haar mond kwam boven de mijne hangen, en zachtjes fluisterde
ze: “Kus me, Bart !”
En dat deed ik dan ook met veel plezier … Algauw waren we verwikkeld in
een diepe tongzoen, waar we ons beide volledig in overgaven. Het was pas
toen onze lippen terug scheiden, dat ik besefte dat het kriebelige gevoel
in m’n pik werd veroorzaakt door Kathy’s schaamheuvel: ze lag met haar
poesje schrijlings bovenop me !
Ze leek het ongeveer terzelfdertijd te beseffen, en vroeg: “Heb je …”
Tuurlijk had ik dat ! Snel reikte ik in het nachtkastje, en overhandigde
Kathy een condoom. Handig haalde ze het rubbertje uit de verpakking, en
zonder te kijken – 100% op het gevoel – haalde ze hem volledig over m’n
stomend hete paal.
Ik kon amper wachten tot het moment daar was, en blijkbaar was dat gevoel wederzijds, want quasi onmiddellijk nadat het rubber volledig afgerold was, ging ze schrijlings op me zitten, en liet haar mooi gevormde lichaam op het mijne neerdalen.
Zo goed als ze met haar mond was geweest, zo goed bleek ze ook met andere lichaamsdelen … Opnieuw liet Miss Economie me ongekende hoogtes bereiken, en het moet al ruim 6u geweest zijn toen ik eindelijk een
verlossend gevoel kreeg, en het condoom tot barstens toe vulde met sperma.
Nauwelijks een kwartier later vielen we beide uitgeput in slaap, ik nog
nagenietend, en zij met een voldane zucht, en de woorden:
“Vanaf nu zit jij elk examen naast me, Bart !”