Dit is een stuk fictie dat ik schrijf vanaf mijn telefoon sinds mijn computer kapot is. Ik probeerde een persoonlijke ervaring van mij te schrijven en er een serie van te maken, maar ik besloot dat ik het niet leuk vond. Ik denk dat dit genre van mij is om te schrijven. Mytholigische fantasie. Ik zal je nu waarschuwen er is geen seks in dit hoofdstuk. Een masturbatie scène maar nog geen seks. Ik ben dat aan het opbouwen. Ik hoop dat jullie hier net zoveel plezier aan beleven als aan het schrijven ervan.
Houd een open geest tijdens het lezen.
Ik werd wakker met een schok. Ik hoorde iets krassen aan mijn raam en dacht dat het gewoon een boom was die door de wind werd geslingerd. Toen begon het gebonk. Ik gooide mijn dekens terug en rende erheen. Ik trok de gordijnen terug en zag mijn beste vriendin Beth buiten staan in een korte broek en een topje. Ik maakte de sloten los en gooide ze open.
“Hey Sari.” Ze zei, rillend. Sari is de afkorting van Sarrina.
“What the hell Beth! Het vriest buiten, kom binnen, domoor.” Ik stak mijn hand uit en trok haar naar binnen.
Eenmaal binnen wikkelde ik haar in een van mijn favoriete dekens en liet haar op het bed zitten. “Wat doe je hier zo laat? Het is twee uur ’s nachts.” riep ik zachtjes uit. Ik wilde mam en pap niet wakker maken.
Beth keek me op en neer, “Leuke pyjama.” zei ze. Ik keek omlaag naar mijn met olifant-in-teen-bedekte pyjama. “Nou, ze zijn comfortabel en ik bevries tenminste niet, waarom ben je zo laat thuis, Beth?”
Ze keek even weg. Ik bewonderde haar donkere schoonheid. Beth was lang en dun, haar lichaam had de perfecte hoeveelheid rondingen op alle plaatsen die ik niet kende, haar haar was zo zwart dat het soms blauw leek, het was lang en in een vlecht gehouden, haar huid was olijfkleurig en gaaf. Ik was klein, ongeveer 1 meter 75, met krullend rood haar dat ik los over mijn rug droeg. Mijn lichaam was op zijn best “oké”, mijn rondingen waren subtiel en mijn borsten vulden een C-cup. Maar ik moet zeggen dat ik echt trots ben op mijn benen en kont, ik zit in het hardloopteam …. dus ja. Maar vergeleken met Beth, val ik nauwelijks op.
Ik knipte met mijn vingers voor haar gezicht, “Hé, hallo? Ga je het me vertellen of moet ik het uit je slaan?”
Ze deinsde terug en toen zag ik dat de zijkant van haar gezicht opgezwollen was. Ik voelde mijn lichaam zwart worden van woede. Ik deed de bedlamp aan om het beter te kunnen zien. Ze probeerde het te verbergen door zich om te draaien, maar ik pakte haar kin vast.
“Hij heeft je weer geslagen.” zei ik zachtjes. “Hij” was haar vader. Hij sloeg haar al sinds haar moeder stierf toen we in de zevende klas zaten.
Beth knikte. “Hij kwam weer dronken thuis. Deze keer gebruikte hij tenminste alleen zijn vuist en niet zijn laars of zijn riem.” Ze lachte zwakjes en het bereikte haar ogen niet. Haar blauwe ogen flikkerden haat en mijn groene weerspiegelden het.
Woede en afkeer raasden en streden met al mijn andere emoties. Ik had haar meer dan eens gevraagd of we het OM konden bellen, maar elke keer stortte ze in en smeekte ze me het niet te doen. Ze wilde niet naar een pleeggezin en ze wilde zeker niet dat hij erachter kwam en haar nog meer zou slaan. Dus stopte ik met het aanbod. Beth dacht dat ze nog maar een jaar naar school moest en dan kon ze naar de universiteit en weg van haar vader. Ze was een uitstekende studente en zou dit jaar Valadictorian worden bij ons afstuderen.
Mijn ouders hadden geprobeerd te onderhandelen met Robert, haar vader, om Beth bij ons te laten wonen. Maar hij was gewelddadig en sloeg haar daarvoor. Hij was een zielig excuus voor een vader. Hij was niet altijd zo geweest. Ik herinner me dat we naar Beth’s huis gingen toen we jong waren en Robert ons op het speeltoestel in de achtertuin schommelde en hij maakte zelfgemaakt aardbeienijs voor ons. En op zondag nam hij Beth en mij mee naar het aquarium en vertelde ons alles over de vissen en mythen over zeemeerminnen.
Maar die dagen waren voorbij sinds Carla stierf. Ze was als mijn tweede moeder en ik hield net zoveel van haar. Beth leek precies op haar. En toen ze ouder werd leek ze nog meer op haar. Carla stierf bij een auto-ongeluk, ze werd frontaal aangereden door een 18-wieler. Het was de ergste dag van mijn leven, en het einde van Robert en Beth’s. Beth praatte weken niet en Robert ging die eerste maand niet naar zijn werk. Beth bleef bij mij gedurende die tijd en mijn ouders behandelden haar als hun eigen.
Maar toen verhuisde ze terug naar haar vader en begon het slaan.
Beth zei dat het de drank was, die haar vader had gestolen en zijn lichaam had overgenomen als een demon.
Maar ik wist dat het kwam omdat ze zoveel op Carla leek, en Robert was nog steeds boos dat ze hem had achtergelaten, alleen om hun dochter op te voeden.
“Hij is een zielige klootzak, Beth. Het spijt me zo dat je dit moet meemaken. Maar je bent er bijna uit. Maak dit jaar af en je bent voor altijd van hem verlost. En je weet dat ik van je hou, dus je blijft vannacht hier. Oké? Ik zat naast haar en aaide haar haar.
Beth kwam overeind en sloeg haar armen om me heen. “Wat zou ik zonder jou moeten?” Fluisterde ze in mijn haar.
“Ik zou gek worden en me laten opnemen.” fluisterde ik serieus terug.
Dat leverde me een zwakke lach op en een glimlach die haar ogen net niet raakte. Oh en een stomp in de arm.
Ow.
De volgende ochtend stonden we op voor school en gingen we om 7:00 op pad.
Beth droeg een opgerolde skinny en een tanktop met een blauw spijkerjasje en roze schoenen (geleend van jou, maar ik vind het niet erg. Ik hou van haar).
En ik droeg gescheurde skinnies met een Papa Roach t-shirt eindigend met zwarte converse. Veroordeel me niet.
We reden in mijn gele bug naar school. Beth had de blauwe plek bedekt met make-up. Een techniek die ze in de loop der jaren had geperfectioneerd terwijl dat niet nodig was.
Verdomde klootzak.
Haar gezicht was nog niet opgezwollen, aangezien ze er ijs op moest doen voor ze naar bed ging.
Verdomde lul, klootzak, waardeloze klootzak Robert!
Ik verdrong die klootzak lang genoeg om het einde van Beth’s zin op te vangen.
“…maar Cas is zo lekker dat ik hem wel kan opeten.” zei ze, en de honger in haar ogen deed me dat geloven. .
“Ik snap het niet, wat is er zo speciaal aan hem? Hij is gewoon een eikel met een skateboard.” Oh ja, dat was Beth’s type.
Ze was het typische goede meisje met een bad boy complex. Ik zuchtte, ze was weer de oude. Praten over jongens en het laatste drama op school. Aan welke cijfers ze moest werken en welke werkstukken ze moest inleveren. Ik zuchtte van opluchting. Dank lieve baby Jezus!
“…dus toen sloeg Kason Eric op zijn kaak en sloeg hem achterover tegen de kluisjes…”
Ik luisterde alleen maar. Het was mijn specialiteit.
Toen we op school aankwamen, dat was maar drie mijl van mijn huis in de buitenwijken waar mijn huis en Beth’s huis tegenover elkaar stonden, was het bijna tijd voor de eerste bel.
Gelukkig hadden we vier klassen samen (we hadden het zo geregeld) en het waren allemaal kernklassen. We gingen naar het eerste uur, Engels met Mr Lynch, ja hij is net zo vreselijk als zijn naam doet voorkomen. Beth en ik zitten in het midden van de klas omdat zij graag voorin zit en ik graag achterin, dus ik denk dat je zou kunnen zeggen dat we elkaar halverwege hebben ontmoet.
Nadat we onze boeken hadden gepakt, keek ik op om de nieuwe man te zien.
De tijd stond stil. Daar zat hij. Hij zat aan de dichtstbijzijnde balie, helemaal vooraan.
Hij was pure perfectie. Dat is de beste beschrijving die ik kan geven. Zijn donkere haar was sluik en in een korte paardenstaart bij zijn nek getrokken, ik wist dat het minstens voorbij zijn kinlengte was. Zijn schouders waren breed en als hij stond wist ik dat ze taps zouden aflopen tot smalle heupen en lange benen. Zijn gezicht had een lichte baard die leidde naar volle lippen en een perfect scherpe neus en de meest verbazingwekkende bruine ogen die ik ooit had gezien. Ze waren bijna goud.
“Klas, ik wil graag een nieuwe student verwelkomen,” ging Lynch verder met een monotone stem, “ga alsjeblieft staan en stel jezelf voor.”
Toen stond hij en ik kwam bijna klaar toen hij sprak.
“Ik ben Gracin Allanada. Nee je mag me geen Grace, Gracy of Grey noemen.
Ik ben gewoon Gracin.” Daarmee ging hij weer zitten.
Omgomgomgomgomgomgomg….
Ik ademde hard en kon mijn ogen niet van hem afhouden. Gracin. Gracin, wat een vreemde naam. En ik dacht dat Sarrina vreemd was.
Beth gaf me een elleboog in mijn zij, “Wat is er mis met jou?”
Ik zuchtte. “Veel dingen. Ik zweer dat ik hem zag glimlachen alsof hij me hoorde.
“Kom op, we hebben werk te doen.”
“Dat zei je niet zomaar. Heb je gemerkt dat perfectie onze nieuwe leerling is? Wat is er mis met jou?” Ik snauwde terug.
“Het is me opgevallen maar het kan me niet schelen, ik vind Cas leuk. Hij is de enige jongen die ik ooit heb overwogen.”
“Na school gaan we naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis om je te laten opnemen voor achterstand, of hersenbeschadiging. Misschien ben je wel blind. Ik zwaaide mijn hand voor haar gezicht. Ze sloeg hem giechelend weg.
“Ik ben niet dom, ik ben gewoon geconcentreerd.” Ze begon papieren te verzamelen en te schudden.
Ik snoof en zei onder mijn adem: “Nee. Je bent gek.”
Het bleek dat ik Mr Perfection in zes van mijn lessen had en ik staarde naar hem in elke les. Dit was slecht. Slecht, slecht, slecht. Ik zou nooit werk gedaan krijgen als hij er was. Ik dacht te veel na over hoe ik hem kon verleiden. Ik overwoog serieus om een ander rooster te nemen.
Ik liep naar het zevende uur toen ik zag dat hij problemen had met zijn kastje. Hij zag eruit alsof hij niet wist hoe hij het moest openen, dus dit was mijn kans.
Ik haalde diep adem en liep naar hem toe.
“Heb je een probleem?” Vroeg ik. Stomstomstom.
Hij flitste een glimlach die mijn panty’s deed klemmen zodat mijn meisje mijn slipje niet doorweekte.
“Dat kun je wel zeggen.” Ik merkte een flauw accent op, maar kon het niet plaatsen.
“Combinatie?”
Hij keek me raar aan, bijna een lompe blik. Toen keek hij om zich heen en haalde een papiertje uit zijn zak. “13-45-62.”
Ik maakte het voor hem open en herhaalde het nog een keer om het hem te laten zien. Toen liet ik hem het proberen.
“Had je echt geen kluisjes op je oude school?” Vroeg ik. Het zevende uur kon wachten, ik sprak met mijn droomjongen.
“Nee, ik heb ze nog nooit gezien.” Hij antwoordde serieus en ik dacht dat hij een grapje maakte.
“Ja, dat is grappig.” zei ik, waarna ik mijn tas oppakte en hem uitzwaaide. Het was een nutteloos gebaar want hij zat ook in mijn 7e lesuur.
“Dat meen je niet?!” fluisterde ik en Beth keek op van haar essay.
“Wat?”
“Ik heb hem in elke klas.” vertelde ik haar terwijl ik mijn slapen masseerde.
“OH wow. Dat moet klote zijn.” Ze ging terug naar het schrijven van haar essay.
Ik, aan de andere kant, probeerde manieren te bedenken om me op iets anders te concentreren dan hem….ja ik heb niets.
Toen hij me opmerkte grijnsde hij en zwaaide een beetje.
Ik keek achter me om te zien naar wie hij zwaaide.
Hij glimlachte en liep naar me toe. Stel je mijn schok voor toen hij naast me kwam zitten.
“Hey.” Zei hij.
Ik zag Beth vaag opkijken en haar kaak sloeg op de grond.
“Hey.” zei ik terug.
“Dus ik heb je in al mijn lessen en ik weet nog steeds je naam niet.” Hij glimlachte en ik smolt.
“Het is Sarrina, maar ik heet Sari.” Ik bloosde. Waarom bloosde ik? Wat de tieten?
Hij glimlachte, “Sarrina, dat is een rare naam.”
“Niet vreemder dan Gracin.” Ik glimlachte terug en probeerde niet te verdampen bij de hitte die hij had gecreëerd door alleen maar mijn naam te zeggen. Ik wilde hem zeggen dat hij het steeds weer in mijn oor moest herhalen, terwijl hij de zoete liefde met me bedreef.
“Eerlijk genoeg.” Hij grijnsde en ik gutste.
De rest van de les spraken we over hoe hij vanuit het buitenland hierheen was verhuisd, maar ik heb nooit geleerd waarheen. En dat hij zes broers en vier zussen had, wat me fascineerde omdat ik enig kind was.
Hij was de op één na jongste. Dat was zo’n beetje alles wat ik van hem te horen kreeg en daarna luisterde hij vooral naar wat ik vertelde over mijn leven.
Ik leerde ook dat ik een enorme verliefdheid op hem had.
Ik ben zo genaaid.
Toen Beth en ik naar huis reden vroeg ze of ze bleef slapen. Ik zei natuurlijk ja en toen vroeg ze, “Heb je een afspraakje gemaakt?”
Ik keek haar verward aan. “Waarvoor?
“De bruiloft, gekkie!”
Ik spuugde de slok water uit die ik net had genomen. Beth lachte enorm.
“Kreng.
Een paar minuten later, na een stop bij de winkel om snacks te halen voor de meidenavond, aangezien het vrijdag was…
zagen we niemand minder dan Gracin lopen op de beboste weg die naar onze doodlopende straat leidt.
“Wat…
Ik stopte en draaide mijn raam naar beneden.
“Hé Gracin, wat doe je? Heb je een lift nodig?”
Hij keek niet verbaasd toen hij me zag. Het was alsof hij wist dat ik zo naar huis zou rijden. Er waren veel te veel toevalligheden vandaag waarbij deze man betrokken was. Waarom had het lot ons gekruist? Shit, misschien moet ik de bruiloft voorbereiden.
Hij leunde tegen het raam, “Ik kan eigenlijk wel een lift gebruiken”, hij merkte Beth op en even dacht ik dat hij me zou vergeten, maar hij zei alleen gedag en draaide zich weer om naar mij.
Ik begon te bedenken wat ik in mijn geloften moest schrijven.
“Nou stap in, ik wil niet dat ons ijs smelt.” zei ik, niet eens echt bezorgd om het ijs.
Hij stapte op de achterbank en mijn Bug voelde zich nietig vergeleken met hem. Hij vulde de hele achterbank.
“Waar woon je?” Vroeg ik.
“Oh, hier boven.” Hij wees.
Als hij bij mij in de buurt woont, ga ik naar de dichtstbijzijnde bruidswinkel om patronen uit te zoeken voor de taart en mijn jurk.
Toen we bij het kleine huis net buiten mijn doodlopende straat kwamen vroeg ik: “Wonen al je broers en zussen daar?” Het huis was klein. Shit het was te klein voor hem!
Hij lachte, “Nee, alleen ik. Ik woon hier alleen.”
Ik stelde geen vragen. Ik had het te druk met het kijken naar zijn lekkere kontje die van de achterbank kwam. Hij stapte uit en bedankte me. “Prettig weekend.” Ik glimlachte en zwaaide. Ik keek hoe hij zijn huis binnenliep en zich nog een laatste keer omdraaide om naar me te zwaaien.
“Wanneer wil je gaan winkelen?
“Ik denk zondag.”
Die avond toen ik onder de douche stond kon ik het niet laten om mezelf in te smeren. Beelden van Gracin die me langs mijn lichaam kuste brandden in mijn gedachten. Ik ben maagd, ja, maar dat betekent niet dat ik niets weet. Ik heb porno gekeken, porno gelezen, porno geschreven. Het is leuk. Ik heb het alleen nog nooit gedaan. Maar ik heb gemasturbeerd… vaak genoeg.
Ik ging terug naar mijn fantasie. Gracin kuste langs mijn buik naar mijn kletsnatte kutje. Hij doopte een vinger in me en stopte die dan in zijn mond om te proeven. Ik kreunde en wreef harder over mijn clitje. Gracin likte nu mijn kutje en zoog aan mijn clitje, zijn baard, daar werd ik gek van, het was zo heet (ik ben gek op baarden, als je geen baard hebt praat dan niet tegen mij). Het kietelde mijn dijen en mijn buitenste lippen terwijl zijn mond de liefde bedreef met mijn kleine kutje.
Ik nam de douchekop van de muur, zette hem op de krachtigste straal en besproeide mijn vagina.
Gracin duwde mijn benen terug naar mijn schouders en begon zijn tong in mijn gaatje te duwen, zijn vingers dansten op mijn clitje. Deze fantasie was de grootste die ik ooit had! Ik denk niet dat ik ooit ben klaargekomen door me iets voor te stellen.
Ik voelde het orgasme in me losbarsten. Mijn hele lichaam schokte mee en vloeibare hitte raasde langs mijn ruggengraat.
Het was het meest intense dat ik ooit in mijn hele leven heb gevoeld.
Toen ik uitstapte en me had afgedroogd, pakte ik mijn haar en liep mijn kamer in. Beth zat op mijn bed in haar slipje en een oversized t-shirt. Ze at haar ijsje en typte achter haar computer.
“Hey.”
“Hé, heb je een goeie gehad? Zo te horen wel.”
“Blijf uit mijn persoonlijke zaken. Gluurder.” Ik werd rood van schaamte. Was ik echt zo luidruchtig? Ik dacht dat ik stil was.
Beth giechelde. Ze wist dat ik masturbeerde, net zoals ik wist dat zij dat deed. Ik wist ook dat ze graag af en toe het handvat van haar haarborstel in haar kont stak. God helpe de arme ziel die met dat meisje trouwt. Die staat een wilde rit te wachten.
“Heb je aan hem gedacht?” Vroeg ze, terwijl ze een mond vol ijs in haar gezicht schepte.
“Welke ‘hem’?” Ik antwoordde terwijl ik mijn haar droogtrok.
“Je weet het verdomd goed.”
“Ja hij is me misschien even ontschoten.”
“Je bent hopeloos kind.” Beth schudde haar hoofd.
“Ik weet het! Maar hij is zo mooi!”
“Ik heb het gemerkt.
Angst vervulde me, “merk het alsjeblieft niet op. Ik ben nooit zo geïnteresseerd in een jongen.”
“Serieus, kalmeer. Ik was het er net mee eens dat hij mooi is, haal je broek uit je broek.” Beth gooide een kussen naar me toe. “Dat wordt moeilijk, want ik draag geen slipje!” Ik gaf haar een flits. Beth gooide haar armen omhoog om haar gezicht te bedekken. “Mijn maagdelijke ogen!”
We barstten allebei in lachen uit.
Na het kijken van The Notebook en een goede huilpartij maakten we ons klaar om naar bed te gaan. Ik bleef niet graag laat op in het weekend, want ik genoot van de ochtend en door de week had ik school. Geen ochtend plezier als ik de hele eerste periode naar Lynch’s dikke kont moet staren.
Ik kon niet in slaap komen. Een uur ging voorbij, toen twee. Beth snurkte zachtjes naast me.
Ik keek op de klok. 3:00 uur. Wat de tieten? Waarom kan ik niet slapen?
Ik besloot dat ik een glas water nodig had, dus ging ik naar de keuken en maakte er wat van. Nadat ik het opgedronken had, keek ik uit het raam boven het aanrecht. Ik zag mijn spiegelbeeld. Ik droeg een korte broek omdat het vanavond buiten benauwd was, en een topje. Mijn haar was los en verspreid rond mijn schouders, vallend over mijn borsten. Mijn groene ogen schitterden als katten, mijn moeder had altijd gezegd dat ik de meest opvallende ogen had. Mijn huid was bleek in het maanlicht. Ik zag eruit als een verdomde porceleinen pop. Ik haatte porseleinen poppen. Bah. Griezelig.
Toen viel me buiten iets op. Een licht stuiterde rond aan de rand van het bos. Geen flitslicht, niet groot genoeg, en het was lichtgroen, ongeveer zo groot als mijn vuist.
Mijn opa zei altijd “jaag op het snotje” en dat betekende niet snotjes plukken en een goede vinden, het betekende zoek het snotje, laat je niet bang maken. Ik leefde volgens die regel. Dus ik ging naar mijn kamer en pakte mijn tennisschoenen.
Ik pakte papier en pen en krabbelde een briefje waarop stond: Lieve Beth, ik ging achter een lichtbal aan! Hou van je, tot ziens. -Sari:)
Ons huis was het enige in de straat zonder omheinde achtertuin. Pap wilde het omheinen, maar hij had het druk met werk en mam ook, en ik doe het zeker niet. Dus het is gewoon zo gebleven.
Ik liep langs mijn oude schommel en zag het licht verdwijnen langs een natuurpad. Ik wist niet wat het was, maar ik ging het uitzoeken. Bij elke stap die ik dichterbij kwam, werd het verder, nooit vervaagd of groter, gewoon verder weg. Ik stopte even en toen stopte het. Ik stapte naar links, het zwaaide naar links. Het imiteerde mij. Dus toen ik achteruit begon te lopen was ik verbaasd dat het op dezelfde plaats bleef.
“Ik accepteer deze uitdaging, mystieke bal van groen licht.” fluisterde ik tegen de nacht.
Het begon te stuiteren alsof het lachte. De kleine klootzak. Toen laadde ik het op. Het aarzelde en vertrok toen, en bleef me net voor. Bedenk wel dat ik een renster ga worden, dus dit kleine lampje is een echte aanwinst.
Nadat ik me een weg had gebaand door het pad was ik zeer verbaasd toen ik bijna de zijkant van een huis raakte. Dat kleine kutlampje was er dwars doorheen gegaan, dus ik dacht dat ik dat ook kon.
En toen besefte ik wiens huis het was.
Je raadt het al… Gracin’s.
Ik liep naar de voorkant om te zien of het licht er aan de andere kant uitgekomen was, maar alles wat ik vond was de voordeur die wijd open stond.
Na een strijd met mezelf of ik naar binnen of naar buiten moest gaan, won ik het.
De vloerplanken kraakte en ik riep naar Gracin. Om te zien of hij thuis was.
Ik weet dat je denkt, ‘is die trut gek!? Ze loopt gewoon midden in de nacht een eng huis binnen. De deur stond wijd open, hij kon beroofd zijn en de dief is er nog steeds.
Het antwoord is nee, ik ben niet gek, alleen nieuwsgierig. Ik ben altijd al zo geweest.
Gevaar is niet beangstigend. Het onbekende wel. Dus ik zoek het graag uit en ben niet bang voor wat er ook is.
Het huis was van binnen nog kleiner. De woonkamer, keuken en slaapkamer waren allemaal in dezelfde ruimte. Er waren twee deuren aan de zijkant van de woonkamer. Ik nam aan dat het een kast en een badkamer waren en toen klonk er een knal van achter de eerste deur.
“Gracin!” riep ik. Stilte.
Ik liep naar de deur en opende hem. Een zwak groen licht verlichtte de trap die naar de kelder leidde. Ik wist dat het mijn lichtje was.
Ik liep voorzichtig de trap af, hij was gammel en oud, dus ik wilde er niet doorheen vallen en iets breken. Toen ik beneden kwam zag ik dat de kamer groter was dan de kamer boven. Maar het was wel rommelig. En ik hoorde muizen geluiden. Bah.
Al die tijd vroeg ik me af waar Gracin was.
Ik zag mijn licht verdwijnen achter een met laken bedekt object en volgde het. Ik volgde zijn wevende bewegingen door planken en laken tot het tot stilstand kwam bij een muur.
“Ik heb je nu.” fluisterde ik.
Het schudde weer alsof het lachte. En toen zag ik de schaduw achter me. Ik draaide me om naar wie het ook was en was verrast om Gracin te zien.
Ik had niet verbaasd moeten zijn, want het was tenslotte zijn huis. Gezicht+palm.
Hij glimlachte naar me, de verlichting van het lichtgroene licht deed hem er sinister uitzien.
Ik deed mijn mond open voor een onhandige uitleg en hij suste me met een vinger tegen mijn lippen.
“Nee, Sarrina, ik ben het die jou te pakken heeft.”
Toen voelde ik hoe ik door zijn handen naar achteren werd geduwd. Ik verwachtte de muur te raken, maar toen voelde ik me gewoon vallen.
Met een stille gil keek ik op en zag Gracin en de kleine lichtbol op me neerkijken terwijl ik in een onbekende duisternis viel.
Het overspoelde me.
Toen werd alles zwart.
Ik hoop dat je het leuk vond. Ik weet dat er niet veel seks in voorkomt, maar wacht op de volgende hoofdstukken.
Als je het leuk vond ben ik blij, ik hoop er een serie van te maken. Laat commentaar achter, allemaal goede dingen hoop ik:)
Ik sta open voor suggesties en schrijftips. Bedankt voor het lezen!!!