Inpakken voor een kampeertocht in de wildernis kan lastig zijn. De balans tussen gewicht en bruikbaarheid is voor elke reis anders. In dit geval gingen we met z’n achten de bergen in in de vroege zomer. Ik wilde zoveel mogelijk gewicht besparen om mijn gitaar mee te kunnen nemen. We werden opgesplitst in vier paren. Elk paar zou de last van bepaalde dingen verdelen. Bijvoorbeeld. Als ik mijn gitaar meenam, zou mijn partner het meeste van ons eten dragen. Ik was draconisch in het wegsnijden van onnodig gewicht, ik wilde echt mijn gitaar meenemen.
Ik ben James Thompson, Jim voor mijn vrienden, en Jimmy voor mijn vriendin. Ik ben een van die doorsnee kerels die nooit opvallen. 1 meter 80, 90 kilo, donker haar, hazelnootkleurige ogen. Belangrijkste interesses: meisjes, gitaar, meisjes, kamperen in de wildernis, en GIRLS. Mijn huidige vriendin, en partner voor deze reis, was Cathy Foss. Cathy was een tengere blondine. 1 meter 80, 90 kilo, groene ogen, en een heel mooi figuur. Ik vond haar knap.
Ik woog mijn spullen en belde Cathy op. Zij zat een paar pond boven haar limiet en ik zat er een beetje onder. Na een kleine discussie kwamen we overeen welke dingen ik van haar zou dragen.
De rest van de groep bestond uit twee andere paren middelbare scholieren en een paar studenten die als adviseurs en chaperons optraden. We gingen op weg in de vroege ochtendschemering, rijdend in het enorme busje van Ben. Ben Johnson was een van onze adviseurs, lang en gespierd, hij was een van die jongens die mooie meisjes uit het houtwerk leek te lokken. Zijn partner was een nieuw meisje dat ik niet herkende en hij ook niet voorstelde. Ze was een klein donkerharig meisje dat eruit zag als een cheerleader. Ze was niet gekleed om te kamperen. Ze klampte zich aan Ben vast als een luis, en negeerde de rest van ons.
Onze groep bestond uit leden van de Outdoor Adventure Club van onze middelbare school. Naast mijzelf en Cathy, was er Donald, don voor vrienden, Georgen, een atleet zonder de gebruikelijke ‘jock’ arrogantie. Gloria Romero, een rondborstig, donkerharig meisje met een vleugje Spaanse afkomst. Piotr, Peter of Pete voor vrienden, Sokolov zag eruit als die tekenfilmfiguur met de grote hond, hij had een grote belangstelling voor plantkunde, gericht op dingen die gerookt konden worden. Robin Randal was een slanke brunette die er sexy uitzag, hoe ze zich ook kleedde. We praatten achterin het busje over school, nieuwe kampeeruitrusting en populaire muziek.
Tegen negenen bereikten we het begin van de route, op de parkeerplaats van een toeristenlodge. We waren druk bezig onze spullen bij elkaar te zoeken en alles te controleren toen Ben me bij de groep wegriep.
“Je bent toch al eerder op dit pad geweest?” vroeg hij
“Drie of vier keer.” Ik antwoordde: “Het is een van mijn favoriete wandelingen.”
“Goed,” zei hij, “ik wil dat jij de groep leidt, er is iets tussen gekomen.”
Hij knikte naar het onbekende meisje, dat ongeduldig op Ben zat te wachten.
“Maar jij moet…” begon ik te zeggen.
“Gedraag jullie.” Hij onderbrak me: “Ik ben hier als jullie weer naar beneden komen.”
Hij draaide zich om en ging naar het meisje toe. Ze liepen naar de hut, arm in arm. Dit was een potentieel probleem. Volgens de regels van de club, mochten we niet kamperen zonder minstens één volwassene mee. Ben werd verondersteld die volwassene te zijn voor dit uitje. Maar ik was niet van plan om dit uitstapje te missen. Ik voegde me bij de andere kinderen.
“Het ziet er naar uit dat we er alleen voor staan, jongens.” Ik knikte naar de terugtrekkende figuren van Ben en zijn meisje. “Onze trouwe chaperon is weg om te neuken.”
Hun stemmen gingen op in een geklets van teleurgestelde klachten tot ik ze onderbrak.
“Kijk, ik ben hier al een paar keer geweest.” Ik zei, “Ik ken de weg en we zijn geen stelletje camping noobs. Als je niet naar boven wilt, blijf dan hier op die camping.”
De lodge had een kleine commerciële camping voor mensen die wilden kamperen, met toiletten, douches en supermarkten in de buurt. Het kostte maar een dollar of twee per nacht.
Iedereen keek net zo uit naar deze tocht als ik. Ze stemden ermee in dat ik ze zou leiden. We droegen onze spullen en gingen op pad. Het was een prachtige dag voor een wandeling, een heldere zonnige hemel en een zacht koel briesje om ons comfortabel te houden.
Drie uur en tien mijl verder stopten we voor de lunch en een rustpauze bij een kabbelend beekje. Dit was ongeveer halverwege de geplande kampeerplek. Ongeveer een uur later kreeg ik ze weer op de been en gingen we verder omhoog. Het bovenste deel van het pad was iets steiler en langzamer, maar om half vijf waren we op de geplande kampeerplek naast een kristalhelder alpenmeer. Het was geen verrassing dat we het gebied voor onszelf hadden.
We lieten onze spullen vallen en begonnen met de klusjes die nodig waren om ons kamp op te zetten, dood hout verzamelen, tenten opzetten, de vuurplaats repareren, en andere kleine zaken. Het avondeten was een vrij smakelijke gevriesdroogde stoofpot. Na het opruimen loungen we rond het vuur. Ik rommelde wat met mijn gitaar, te moe om een echt liedje te spelen. Ergens na zonsondergang dreven we weg van het vuur naar onze tenten. Cathy en ik gingen als laatsten, toen het vuur nog maar een paar kooltjes had. Ik maakte een bank van het vuur, begroef de kolen in as, en toen gingen we naar onze tent. Wij hadden de enige tweepersoonstent, alle anderen hadden kleine eenpersoons rugzak tentjes. Geen van hen had een relatie met elkaar. Het koppelen was een kwestie van gemak, vooral om de last redelijk gelijk te houden.
Cathy en ik hadden onze uitrusting zorgvuldig gepland. De grootste tent zonder zak woog iets minder dan twee van de tenten die de anderen gebruikten. Onze slaapzakken waren een paar platte zomerzakken die aan elkaar geritst konden worden en afzonderlijk niet meer wogen dan de mummiezakken die de meeste mensen gebruikten. Aan elkaar geritst vormden ze een groot comfortabel bed, groot genoeg voor Cathy en mij om te knuffelen. Voor het oog van iedereen die toekeek, trokken we om de beurt een sweater aan, de normale slaapkleding voor kampeerders. Maar eenmaal in de tent en in de dubbele zak, gingen de sweaters uit en konden we ons vermaken zolang we maar stil waren. Vannacht waren we moe van de wandeling. We hebben een tijdje gezoend en zijn toen in slaap gevallen.
s Morgens trok ik mijn trui weer aan en kroop naar buiten om het vuur aan te krijgen en water op te warmen voor oploskoffie of cacao. Ik had de gewoonte om vroeg wakker te worden als ik kampeerde en vond het niet meer dan redelijk dat ik dit karweitje op me nam. Cathy kroop naar buiten om me te vergezellen, gekleed in wandelbroek en T-shirt met haar sweatshirt tegen de ochtendkou. De anderen voegden zich al snel bij ons. Het ontbijt bestond uit poedereieren met iets dat, na weken, een goede vervanging was voor verkruimeld spek.
Normaal gesproken zou onze volwassene activiteiten voorstellen, maar hij was er niet. Zelfs als ik alleen kampeer, vind ik het leuk om rond te trekken. Zelfs op plaatsen waar ik al eerder was geweest, was er altijd wel iets nieuws te vinden.
Er waren eetbare broeken in de buurt die we konden gebruiken om onze voorraden op te rekken. Met z’n tweeën hielden we een speurtocht door de wildernis, waarbij we tot de middag door het gebied trokken om te zien wie de meeste spullen en de meest uiteenlopende vondsten mee kon nemen. Don en Gloria wonnen die wedstrijd en kwamen terug met eetbare paddestoelen, klispeulen, wilde uien en nog wat andere dingen. Pete en Robin kwamen terug met een kleine stapel kleine gerimpelde paddestoelen en een verzameling bladeren waarvan hij beweerde dat het natuurlijke geneesmiddelen waren. Cathy en ik hadden het grootste deel van de tijd doorgebracht op een bed van dennennaalden, maar brachten wel dennenappels mee, waar dennennoten uit kwamen als ze voorzichtig boven het vuur werden verhit.
Na de lunch zijn we nog even gaan zwemmen. Het meer werd gevoed door smeltende sneeuw en was ijskoud. Zonder onze chaperons waren we niet aan de lijn en in een beetje een manische stemming. Verschillende keren kwam het idee om een orgie te houden, maar dat werd afgeschoten. Pete kookte wat van zijn bladeren tot een groenige thee, die hij dronk terwijl hij een van zijn paddestoelen at. Hij meldde dat de combinatie een mild effect had, waardoor kleuren helderder leken en alles een beetje meer op scherp stond.
Omdat het mengsel hem niet ziek had gemaakt of vergiftigd, probeerden we het allemaal. Ik was de laatste in de rij en eindigde met een paddestoel die groter was dan de rest en de droesem van de thee vol met verpulverde bladachtige stukjes. Na een paar minuten merkte ik de fellere kleuren waar Pete het over had gehad. Rotsen en bladeren en stokjes werden verbazingwekkend gedetailleerd. Het laatste wat ik me herinnerde was een grote pil rustend op mijn open handpalm.
Het volgende dat ik me herinnerde was dat ik op mijn slaapzak lag en stille stemmen hoorde. Cathy zat naast me en keek bezorgd. We kropen de tent uit en ik was meteen het middelpunt van de belangstelling.
“Hé kerel.” zei Pete, “Hoe voel je je?”
“Goed, behalve dat mijn mond naar moeras smaakt.” zei ik, me afvragend waarom iedereen ook bezorgd keek.
“Je bent in slaap gevallen.” zei Pete, “We kregen je niet wakker.”
“We vroegen ons af hoe groot het vuur moest zijn om de aandacht van de rangers te trekken, zodat we je met een vliegtuig weg konden krijgen,’ legde Cathy uit, ‘We maakten ons echt zorgen.
Ik doopte wat koffie uit de ketel bij het vuur en spoelde mijn mond. De heldere kleuren waren verdwenen. Ik keek om me heen en besefte dat de zon bijna onderging.
“Hoe lang was ik weg?” Vroeg ik.
“Minstens zes uur.” zei Don, “Dat is vanaf het moment dat we je bewusteloos vonden.”
“Ik voel me goed, nu.” Zei ik.
Ik zag een portie stoofpot in een pan bij het vuur staan. Ze hadden het voor me bewaard. Ik at het uit de pot in plaats van een kom vuil te maken. Toen de lucht diep paars werd, bracht Cathy me mijn gitaar. Ik speelde voor hen, meestal volksliedjes, en ze zongen mee als ze de woorden kenden. Ik dacht dat ik het instrument moest stemmen toen ik me realiseerde dat ik kleine versieringen speelde waar ik aan gedacht had, maar die ik nog nooit gespeeld had.
“Kerel,” zei Pete, “je bent beter geworden.”
Gloria vroeg zich hardop af of ik Klassiek Gas kende. Ik had het stuk wel gehoord, maar nooit bestudeerd of gespeeld. Mijn vingers bewogen uit zichzelf en voordat ik wist wat er gebeurde, hoorde ik de gedenkwaardige openingsnoten uit mijn gitaar komen. Ik stopte en nam even de tijd om de gitaar te stemmen en probeerde het toen opnieuw. De muziek stroomde uit mijn gitaar in de stille nachtlucht.
Ze begonnen allemaal verzoekjes te doen. Sommige moest ik afslaan, maar elk stuk dat ik had gehoord kon ik spelen. Het was al laat en het werd een beetje fris en ik was moe, ook al had ik een groot deel van de dag geslapen. Cathy leidde me naar onze tent. Ze deed geen moeite om het bewijs te verbergen dat we samen sliepen. Ze trok me uit mijn kleren en stopte me in de zak, waarna ze zich uitkleedde en bij me naar binnen schoof. Ik sloeg mijn armen om haar heen en hield haar vast, genietend van haar warmte tegen me aan.
Ik streek met een hand langs haar zij. Ze sprong op en giechelde. Na nog een paar strelingen, kreunde ze zachtjes en trok me dichter tegen zich aan. Op de een of andere manier raakte ik al haar plekjes precies goed. Ze liet me los en zakte weg in de zak, nam me in haar mond. Haar tong draaide een tijdje rond het topje en ging toen langs de schacht naar beneden. Ik voelde haar een beetje kokhalzen voordat ze haar hoofd terugtrok. Ik reikte naar beneden om haar zachtjes te leiden terwijl ze me pijpte en was blij toen ik voelde dat ze me dieper in haar mond nam. Ze zoog me met in haar keel en stootte mijn ballen met haar kin. Ik voelde hoe de spieren in haar keel me samenkneep en uitmelkte. Ze had niet lang nodig om me klaar te laten komen. Bij de eerste straal sperma zoog ze me in haar keel en hield me daar terwijl ze in haar keel loosde. Ze trok zich langzaam terug, likte mijn pik en slikte onderweg door.
“Was dat lekker?” fluisterde ze, “Ik heb nog nooit diep in mijn keel gepijpt.”
“Het was verdomme geweldig.” fluisterde ik terug.
Ik duwde haar net genoeg van me af om mijn handen op haar borsten te leggen, kneep zachtjes en vingerde haar tepels. Ze kreunde zachtjes, diep in haar keel. Mijn handen zwierven over haar lichaam, speurden lichtjes langs de randen van haar oren en de lijn van haar kaak. Bij elke aanraking hijgde ze of kreunde of kreunde ze. Haar heupen duwden tegen mijn liezen, veeleisend. Ik bewoog tussen haar benen en duwde in één langzame beweging in haar. Haar rug kromde zich en ze siste met opeengeklemde tanden. Nog een paar slagen brachten haar tot een hoogtepunt, waarbij ze haar stem dempte met het kussentje dat ze gebruikte tijdens het kamperen. Toen haar orgasme was gezakt en ze weer kon ademen, begon ik in haar gretige spleetje te pompen. Haar heupen gingen omhoog bij elke stoot. Ze sloot haar mond op de mijne, haar kreten dempend terwijl ze gromde, kreunde en zachtjes piepte door orgasme na orgasme. Ik bereikte uiteindelijk mijn eigen hoogtepunt en overspoelde haar met sperma terwijl ze slap onder me wegzakte. Ze bracht enige tijd door met bijkomen
“Wow.” fluisterde ze, “dat was geweldig, ik dacht dat ik flauw zou vallen.”
“Graag gedaan.” zei ik zachtjes, “ik moet plassen.”
Ik dekte haar toe, trok mijn trui aan en kroop naar buiten om ons aangewezen jongenslatrine te gebruiken en ging toen kijken of er nog heet water was voor koffie. De kolen gloeiden nog door de as en de ketel bevatte nog heet water. Ik voegde hout toe aan het vuur en nestelde me tegen een stam, nadenkend. Vanuit de duisternis kon ik de anderen horen, blijkbaar gebruik makend van onze ontbrekende chaperon en de privacy van de buitenlucht om de liefde te bedrijven met een partner van gemak. Ik was niet verbaasd, de stilte en de frisse lucht maakten me altijd een beetje geil, zelfs als ik alleen was. Ergens was er iets veranderd, ik had Cathy nog nooit zo gemakkelijk kunnen opwinden, ze was ook nog nooit zo voor me klaargekomen. Ik dacht terug, en was verbaasd over mijn eigen prestatie. Ik schaam me er niet voor toe te geven dat ik niet het uithoudingsvermogen van een pornoster heb, maar vanavond was ik in staat om ver over mijn gebruikelijke grenzen door te gaan. Dan was er nog dat ding met de gitaar. Het moest iets te maken hebben met de planten en paddestoelen die Pete had verzameld, maar iedereen had van zijn brouwsel gegeten en gedronken. Ik was de enige die flauwviel. Ik herinnerde me iets over een pil, maar er was geen context in die herinnering, geen manier om te zeggen of de herinnering van deze ochtend was of van vorig jaar.
Ergens in mijn achterhoofd wist ik dat Cathy zich had aangekleed en naar me toe zou komen. Ze kwam naast me zitten en leunde op mijn schouder.
“Het zal de rangers niet alarmeren, maar ik denk dat we ons eigen soort vuur hebben gesticht.” zei ze zachtjes.
Ik grijnsde naar haar en knikte, nipte van de koffie.
“Wat deed je met me?” vroeg Cathy, “Elke keer dat je me aanraakte, raakte ik meer opgewonden.”
“Ik weet het echt niet.” Zei ik rustig, “Het leek me gewoon het ding om te doen op dat moment. Net als wanneer ik je hier aanraak,” ik raakte lichtjes twee plekken op haar keel aan, “dan zul je weer klaarkomen.”
Ze hijgde en sprong, en kwam toen weer op haar plaats zitten, snel ademend.
“Stop daarmee!” siste ze, terwijl ze haar hand op haar keel legde.
“Dat is voorlopig het laatste.” Ik zei afwezig: “Het was een heel precies daar, net op dat moment, soort ding.”
“Huh?” zei ze, “Kun je dat uitleggen?”
“Wat?” zei ik terwijl ik mijn aandacht op haar richtte, “Oh, dat aanraken. Een paar minuten eerder of een paar minuten later zou ik je ergens anders hebben moeten aanraken. Na ongeveer een uur zou het helemaal niet meer gewerkt hebben.”
Ik stond op, vulde mijn kopje bij en nam de ketel mee naar het meer om bij te vullen. Ik zette de ketel weer op de stenen bij het vuur en legde er nog een stuk hout bij. Onze vrienden kwamen vanuit de duisternis naar het vuur gedreven. Ze zagen er allemaal een beetje beschaamd uit. Ik herinnerde me dat ze gewoon vrienden waren, partners van het gemak.
“We hoorden jullie,” begon Don en viel toen weg.
“Het was alsof we loops waren.” vervolgde Robin.
“Nog een paar minuten.” zei Pete, terwijl hij met een vingertop de ketel testte.
We zaten in stilte, ieder in onze eigen gedachten. Na een tijdje was het water heet en zetten ze hun koffie. Cathy nam cacao, zij was de enige die ’s avonds geen koffie dronk. Een half uur ging voorbij, de kopjes werden leeggedronken en opzij gezet.
“Ik denk dat we niemand over dit uitstapje moeten vertellen,” zei Gloria.
“De school zou waarschijnlijk de club opheffen als we dat deden.” zei Donald.
“Dus Ben, de hoornblazer, mag ons alleen laten.” Zei Pete.
“We hebben nog twee dagen voor onze rit naar huis.” zei Robin.
“Ik voorspel dat dit een reis wordt om nooit te vergeten.” zei Cathy.
Er was een geroezemoes van stille instemming. We spoelden onze bekers, stookten het vuur op en liepen terug naar onze tenten.