Klop. Klop. Klop. Er was wat beweging achter de deur; ik verwachtte dat Will open zou doen.
“Hallo, Ryan. William is zich boven aan het klaarmaken. Ik heb hem gezegd dat hij later zou komen…” Mrs. Barten stond opzij zodat ik langs de deur kon glippen. Ik glimlachte en bedankte haar.
Hun huis is twee verdiepingen hoog en de grote foyer was – natuurlijk – groots. De inrichting was heel comfortabel en gaf je het gevoel dat je thuis was. Eén muur was bedekt met foto’s van zijn familie: tantes, ooms, neven en nichten.
Ze wees me de weg naar de trap, ook al kende ik hun huis al als mijn eigen huis, voordat ze weer verder ging met wat ze ook aan het doen was toen ik aankwam.
Ik telde de treden terwijl ik naar boven ging. Een… Twee… Vijf… Twintig… Drieëntwintig. Bovenste trede. De eerste deur was de entertainmentruimte. De gang, om de hoek, was naast het bovenste gedeelte van de grote foyer.
Vanaf daar leidde de volgende deur, die in het midden van de hal lag, naar de badkamer, van waaruit ik de douche kon horen lopen. Aan het einde van de hal waren de slaapkamers. Die van Will aan de rechterkant en die van zijn ouders aan de linkerkant.
Ik ging rechtsaf zijn kamer in en ging op zijn bed zitten. Zijn dressoir stond in de deuropening. De bovenkant lag bezaaid met kleine snuisterijen. De kast stond recht voor het bed, waarvan de deuren uit grote spiegels bestonden.
Ik hoorde de douche aan de andere kant van de gang afgaan en wist dat hij zo zou komen. Hij riep vanaf de reling naar zijn moeder: “Is Ryan er al?”
“Ja, hij is op je kamer.” Ik grinnikte een beetje in mezelf. Hij liep de kamer in, met een handdoek om zijn middel. Zijn haar droop water op zijn borst.
“Hoi.” Hij draaide zich naar zijn dressoir en haalde er een slipje uit. Hij had een bikinislip, wat hij erg sexy vond. Hij wikkelde de handdoek af en boog zich voorover om het ondergoed aan te trekken, waarbij hij me liet pronken met zijn blote kont en roze bultje.
Mijn wangen voelden heet aan en ik begon onheilzame gedachten over mijn vriend te denken. “Ik had moeten weten dat je te laat zou komen.” Ik voelde de voorkant van mijn spijkerbroek strakker worden, dus trok ik mijn benen op tot aan mijn borst.
“Oh, hou je mond. Ik weet dat je het niet erg vindt om een beetje laat te zijn.” Hij gooide zijn handdoek naar me toe en liep naar zijn kast. Hij glimlachte naar me door de spiegel voordat hij die naar me toe schoof en naar binnen reikte. “Wil je me helpen een shirt te kiezen?”
Ik klom van het bed en stelde me weer op voordat ik naar hem toe liep om in zijn kast te gluren. Hij pakte een zwarte spijkerbroek en trok die aan.
Ik keek door zijn overhemden voordat ik een leuk blauw bowlingoverhemd uitkoos. Ik gaf het aan hem, hij trok het aan en ik knoopte het dicht. Ik keek in zijn ogen, maar voelde een steek van verdriet. Ik was verliefd op mijn beste vriend… En ik kon hem niet krijgen. Ik gaf hem een nepglimlach en stapte achteruit.
“Klaar om te gaan?” Ik knikte op zijn vraag. Ik voelde een lichte beroering in mijn lies, samen met een vertrouwde warmte.
“Laat me eerst even plassen.” Ik ging naar de gang om mijn behoefte te doen. Toen ik klaar was, vertrokken we en klommen we in zijn auto.
…………………
We betaalden de kaartjes aan de balie. In het theater scheurde de kaartjescontroleur onze kaartjes en vertelde ons in welke zaal we zouden zitten.
“Ik ga goede stoelen voor ons halen, haal jij wat popcorn voor ons.” Ik voldeed en ging in de rij staan voor de snacks. Ik wilde ook wat snoepwormen kopen. Al snel stond ik in de donkere zaal op zoek naar mijn vriend, die vanaf de bovenste rij met zijn hand zwaaide.
“Gummiewormen. Schattig.” Hij duwde me een beetje en pakte een handvol popcorn. Hij ging weer zitten en nam zijn zak popcorn van mijn schoot.
“Ik hou van snoepjes.” Ik slurpte aan de frisdrank en ging zitten. “Wil jij ook?” Ik hield de snoepjes naar hem toe. Hij pakte er een paar en liet ze een voor een in zijn mond vallen.
Na een paar minuten begon de film. Hij speelde een tijdje door de reclames, maar we juichten allemaal toen de titel opkwam. We houden allemaal van Harry Potter en ik had het gevoel dat ik verdrietig zou zijn tegen de tijd dat dit voorbij was.
“Ik kan niet geloven dat je gehuild hebt!” Hij duwde de theaterdeur open en liet me eruit. Ik rilde toen ik zijn hete adem over mijn koude huid voelde gaan toen ik me langs hem heen wurmde.
“Ik volg dit verhaal al sinds ik een kind was. Ik kon niet anders dan huilen. Ik kan bijna niet geloven dat het voorbij is…” Ik depte mijn ogen, die ik weer vochtig voelde worden.
Hij werd zachter na mijn antwoord en legde zijn arm over mijn schouder, waardoor zijn gezicht dicht bij het mijne kwam. “Het is niet voorbij. Zweinstein zal er altijd zijn om je te verwelkomen.” Hij liet zijn arm zakken en wreef over mijn rug. Hij wist dat ik kapot was van de film.
We trokken in stilte verder tot we in de auto zaten, toen ik weer in tranen uitbarstte. Will knielde naast mijn open deur terwijl ik huilde. Hij opende de console van zijn auto en haalde een van zijn zakdoeken tevoorschijn om mijn gezicht te deppen.
“Het is goed. Ik ben hier bij je. Het is misschien voorbij, maar het zal nooit weg zijn.” Hij omhelsde me stevig en ik leunde uit de auto in zijn armen. Ik stopte even met huilen en keek in zijn gezicht, en ik zag oprecht medeleven in zijn ogen.
“Dank je, Will. Het spijt me….” Ik kneep in zijn hand en gaf hem een verdrietige glimlach, terwijl ik hem verzekerde dat alles goed zou komen. “Ik red me wel. Laten we naar huis gaan.”
“Weet je het zeker?” Hij keek weer in mijn ogen en duwde een lok zwart haar uit mijn gezicht. Ik knikte en hij drukte zijn zakdoek in mijn hand.
Hij stond op en stapte in de auto. “Je kunt vannacht bij mij blijven. Mijn ouders zijn weg.” Ik wierp hem een blik toe en glimlachte. Mijn borst gloeide van warmte en onbeantwoorde liefde.
“Dat klinkt leuk.” Ik voelde mijn emoties opborrelen en verheugde me op een logeerpartijtje. Ik veegde mijn ogen weer af, in een poging ze droog te krijgen. Vervloekt waren mijn zeventienjarige hormonale emoties.
…………….
Toen we bij zijn huis aankwamen, belde ik mijn ouders om te laten weten dat ik wilde blijven. “Oké, zoon. Het is leuk om te zien dat je tijd met je vrienden wilt doorbrengen. Doe William de groeten van me.” Mijn moeder is altijd blij als ik dingen doe waardoor ik uit mijn kamer kom.
“Ik kan vannacht hier blijven.” riep ik naar zijn kamer. Ik ging naar de logeerkamer aan de voorkant en stopte mijn schoenen weg.
Toen ik naar hem toe ging, was hij zijn tanden aan het poetsen. Hij droeg een blauwe zijden pyjamabroek en schattige pluizige slofjes. “Hé, Ry. Gaat het?” Vroeg hij terwijl hij zijn borstel afspoelde.
“Ja. Alleen een beetje verdrietig. Het lijkt alsof het zo snel is afgelopen. Maar het gaat goed.” Ik poetste mijn tanden met zijn borstel, omdat ik mijn eigen borstel niet had. Het zou smerig zijn geweest, als we dat niet hadden gedaan sinds we kinderen waren.
Hij ging op het toilet zitten om het water in de douche/bad op te starten. “Ga je in bad?” Vroeg ik door een mond vol sop.
“Nou, ik dacht dat een warm bad je beter zou laten voelen. Ik zal je wat van mijn pyjama geven om vanavond aan te trekken.” Hij paste de knop aan en liet me in bad gaan toen het water klaar was.
Ik deed de deur achter me dicht (niet op slot, want ik doe badkamerdeuren nooit op slot). Toen gleed ik uit mijn spijkerbroek en polo, waardoor ik in mijn laag uitgesneden boxershort bleef. “Ik stap in.” riep ik naar hem voordat ik uit mijn laatste kledingstuk in het sop gleed.
Het water streelde elke centimeter van mijn lichaam en ik kon niet anders dan zuchten. Ik begon in de houding te staan, waardoor het roze hoofd het wateroppervlak kuste. Het kon me niets schelen. Het voelde alsof elke cel in mijn lichaam werd verwarmd.
Al snel was mijn kleine Ryan weer naar beneden gezakt en duwde ik mezelf voorzichtig in een zittende positie. Mijn hoofdhuid bedankte me toen ik de shampoo in mijn haar goot en het vuil wegmasseerde.
Nadat mijn hoofd van de zeep was ontdaan, wreef ik er wat conditioner in en liet het zitten terwijl ik langzaam mijn lichaam schrobde met de zeep. Ik hoorde een klik naast me en de deur ging open.
Will stapte aarzelend de kamer binnen met een lange borstel en een klein krukje. Ik richtte me weer op, maar hield me in bedwang onder het sop.
Hij zei niets, ging op het krukje zitten en nam de zeep uit mijn hand. Hij leunde voorover zodat zijn adem mijn nek kietelde. Zijn ogen straalden een lust en verlangen uit dat ik nog nooit eerder had gezien. Hij reikte achter me en begon mijn rug te strelen met de zeep.
Toen nam hij de borstel, die hij inzeepte, en begon mijn rug te schrobben met één hand, die hij een beetje naar beneden liet glijden om mijn onderrug en blote kont te kietelen. De andere hand streek zachtjes over mijn borst en buik, wat een rilling verdiende.
“Ik heb dit gewild… Al heel lang…” Zei hij bijna onhoorbaar. Ik wist niet hoe ik daarop moest antwoorden. Zijn armen sloten zich om mijn lichaam en trokken me in een kus.
Zijn lippen waren zacht en warm, en hij prikte met zijn tong. Ik opende me voor hem, maar bewoog de rest van mijn lichaam niet. Onze tongen dansten een paar seconden.
Plotseling maakte hij zich los en keek me ontzet aan. “Het spijt me zo… Ik weet niet wat…. Oh, haat me alsjeblieft niet…” Hij liep van me weg en de kamer uit.
Ik stond op en sprong de kamer uit, de handdoek grijpend om mezelf te bedekken, waarvan delen niet vastgehouden wilden worden. Ik schreeuwde over de trapleuning achter hem aan, “Wacht! Will!” Hij rende de trap af en de voordeur uit.
Ik achtervolgde hem naar de stoep, waar hij huilend op de stoep zat. Hij keek op naar mijn naakte lichaam toen ik naast hem neerknielde. Hij keek me aan met droevige, wellustige ogen en smeekte me hem te vergeven. Ik zei zachtjes: “Ik vond het lekker.”
Hij keek naar mijn gezicht, geschokt door wat ik zei. “Wat?”
“Ik vond het fijn dat je me kuste. Ik vind je leuk.” Ik bracht mijn handen naar zijn gezicht, waardoor de kleine handdoek die me bedekte viel, en kuste hem opnieuw. Ik was poedelnaakt, maar dat kon me niet schelen. Het voelde alsof we de enigen op de wereld waren.